Sábado pasado 14 Tivemos sorte, tiven a oportunidade de participar nun evento sobre a poesía medieval, na illa de San Simón. Participou de diferentes escritores que abordaron a cuestión tomando como centro a composición fermosa e orixinal escrita polo trovador Mendiño, cantiga dun amigo que ten lugar nesta illa. Todo perfecto de principio a fin, embarcaron no 17:00 Vertida en porto de barco en Babuxa Cruise Anxo. A travesía á illa era bonita, e é unha vista do pór do sol do mar, na Ría de Vigo con Rande Bridge en segundo plano non ten prezo.
Chegamos a tempo de pasear polas dúas illas, San Simón y San Antonio, ligadas pola ponte que moitas veces a partir do chan e vin que tiña que atravesar tan mal. Atopamos moitos edificios, máis do que tiña imaxinado, estabamos insinuando os diferentes usos que a illa tiña. Todo restaurado, pero empezando a sentir o desgaste e desuso. Sería realmente unha mágoa que tantos investimentos foron feitos en balde, pero sobre todo, sería unha vergoña para abandonar un lugar tan cheo de historia, con tal escenario espectacular e tantas posibilidades. Como Alonso Montero dixo Xesús, Presidente da Real Academia Galega, e quere un lugar coma este noutros pagos.
Tempo tamén acompañou, unha fermosa tarde de verán. Os ingredientes perfectos, ambiente, tema, participantes… e sempre no fondo Mendiño cantiga…
Sedia-m’eu na ermida de San Simión e cercaron-mi as ondas, que grandes son. Eu atendend'o meu amigo. E Sorprendente? Estando na ermida ant’o altar, cercaron-mi as ondas grandes do mar. Eu atendend'o meu amigo. E Sorprendente? E cercaron-mi as ondas, que grandes son: non hei i barqueiro, nen remador. Eu atendend'o meu amigo. E Sorprendente? E cercaron-mi as ondas do alto mar: non hei i barqueiro, ción era remar. Eu atendend'o meu amigo. E Sorprendente? Non hei i barqueiro, nen remador: morrerei eu fremosa no mar maior. Eu atendend'o meu amigo. E Sorprendente? Non hei i barqueiro, ción era remar: morrerei fremosa no alto mar. Eu atendend'o meu amigo. E Sorprendente? Todo o que quedaba era poñer música, e quen mellor que o noso veciño Amancio Prada, con tanta elegancia e amor puxo música a diferentes poetas, incluíndo o noso Rosalia. Aquí damos un exemplo…O concerto tivo lugar no campo de Discursos, onde os prisioneiros para cerimonias relixiosas ou outros actos oficiais centrado cando a illa foi convertida en prisión . E a historia de St Simon non foi sempre amable, Illa, así como unha fonte de inspiración literaria, Foi o fogar de varias comunidades relixiosas, refuxio para piratas, Lazareto, orfanato e campo de concentración, que foi usado por máis de 6000 persoas. Sabemos que o lugar non é a imaxe típica dun campo de exterminio que temos en mente, pero neste caso a beleza non era incompatible co terror. E non esquecer o pasado, nos sumamos a la petición de Xesús Alonso Montero, San Simón queren como a capital do lírico amor, seus invasores a partir de agora son trovadores e malabaristas, y si por algún motivo tuviese que ir algún capitán, iso de novo o capitán Nemo.